Het moment is aangebroken waarop je je realiseert dat je bang bent om te dromen, bang voor die verlangens die in deze dromen naar boven kunnen komen.
Van kinds af aan droomde ik ergens over, stelde mij mijn mooie toekomst voor. Als kinderen zijn wij klaar om bergen te verzetten om ons doel te bereiken. Maar door de jaren heen bezwijkt ons enthousiasme langzamerhand onder het juk van omstandigheden, stereotypen en patronen. Ik ben nooit bang geweest om te dromen, maar de laatste tijd heb ik gemerkt dat ik bang ben om over iets goeds te dromen. Waarschijnlijk omdat er dan hoop is op betere veranderingen in het leven. Maar het doet zoveel pijn als de hoop de bodem in wordt geslagen. Ik wil aan het goede denken, in ieder geval een beetje dromen, maar ik ben al bang voor nog een teleurstelling. Als je niet meer droomt, bevind je je in een koude leegte.
En ook dit moment gaat weer voorbij en je gaat weer dromen en verder leven.
Geschreven door Svitlana Smischuk
Je moet altijd dromen, hoe moeilijk het ook voor je is.