Gisteren werd ik getuige van een herkenbaar, maar tegelijkertijd vreemd tafereel. Tijdens een pauze op werk, waarbij iedereen, rokers en niet-rokers, naar buiten ging voor een luchtje, zag ik iets intrigerends. Een jonge man begon uitgebreid op te scheppen over zijn dure horloges, kleding, schoenen en auto. Zijn collega's reageerden echter lauw, zonder enige blijk van bewondering. Eén van hen merkte nuchter op: "Wat is er nou speciaal aan? In de Action koop je vergelijkbare horloges voor 10 euro. Waarom zoveel geld uitgeven als je een huis wilt kopen?"
De jongeman was duidelijk niet blij met deze reactie. Maar ik vond het verfrissend dat iemand zo eerlijk durfde te zijn. Vaak vermijden mensen confrontaties en houden ze zich op de vlakte, net zoals ik. Het heeft immers geen zin om iets te bewijzen of te lijden onder de vermeende superioriteit van iemand anders vanwege hun dure bezittingen.
Het fenomeen van pronken met dure items voor bewondering is wijdverbreid. Natuurlijk is er niets mis met genieten van het feit dat je je eigen geld hebt verdiend en hiermee mooie dingen kunt kopen. Maar het opscheppen over bezit roept de vraag op: "Is het wijs?"
Mensen die pronken met hun rijkdom kunnen ongewenste aandacht aantrekken, zoals dieven, oplichters, of zelfs de politie. En wat voor soort partners of vrienden trekken ze aan? Waarschijnlijk mensen die meer geïnteresseerd zijn in hun rijkdom dan in hun persoonlijkheid.
In werkelijkheid onthullen mensen die opscheppen over hun bezittingen vaak hun eigen onzekerheden. Ze proberen hun zelfrespect te vergroten door de nadruk te leggen op hun materiële bezittingen. Het is een misvatting te denken dat dure spullen iemand belangrijk of rijk maken. Echte rijkdom en betekenis komen van binnenuit.
Wanneer iemand opschept over hun dure spullen, heb ik de neiging om weg te willen, net als bij een slechte film in de bioscoop. Je wilt gewoon niet blijven tot het einde. Het is belangrijker om te waarderen wat je hebt en wie je bent, dan wat je kunt kopen. Echte waarde en rijkdom zitten niet in spullen, maar in onszelf en onze relaties met anderen.
Svitlana Smischuk
Comments