Het leren van een nieuwe taal is als het betreden van een jungle, waar elk woord een wilde, onvoorspelbare dier lijkt te zijn. Het Duits, met zijn eigenaardigheden, is geen uitzondering. Neem bijvoorbeeld het moment waarop ik probeerde twee grote kopjes thee te bestellen. "Zwei große Tassen Tee, bitte", zei ik, terwijl ik me wanhopig probeerde te concentreren op het beeld van twee gezellige kopjes thee, in plaats van twee gigantische tassen gevuld tot de rand met hete thee. Een hilarisch beeld, maar niet bepaald wat ik in gedachten had!
Dan is er die keer dat ik zei: "Ich sitze am See und trinke eine Tasse Tee". In mijn hoofd zat ik op een rustige ochtend aan de rand van een schilderachtig meer, genietend van een kopje thee. Maar oh, die Duitse taal, met haar subtiele valkuilen en verraderlijke woordspelingen, kan een eenvoudige zin transformeren in een komische verwarring.
Het is alsof de Duitse taal een ondeugende kabouter is, altijd klaar om je te verrassen met een onverwachte draai. Je denkt dat je een simpele zin correct hebt geformuleerd, maar voordat je het weet, heb je per ongeluk een luchtballonvaart besteld in plaats van een taxi. Of je vraagt om een broodje kaas en krijgt een geschiedenisles over de Hanzesteden.
Maar ondanks deze taalkundige misstappen en de daaruit voortvloeiende verwarring, is het leren van een nieuwe taal een avontuur vol plezier en ontdekkingen. Elke verkeerd uitgesproken zin, elke hilarische vergissing, brengt ons een stap dichter bij het vloeiend spreken van de taal. En wie weet, misschien zal ik op een dag in staat zijn om "zwei große Tassen Tee" te zeggen zonder dat ik me een scène uit een fantasiefilm voorstel waar reuzen thee drinken uit badkuipen in plaats van kopjes.
Svitlana Smischuk
Kommentare