Als je jouw roze bril niet afdoet, doet de realiteit het voor jou.
We zien en nemen de wereld om ons heen helemaal niet zoals het werkelijk is.
Waarom draagt een persoon liever een roze bril en ziet de wereld niet in echt licht?
Vroeg of laat maak je kennis met de realiteit van het leven die ons allemaal een beetje in het gezicht begint te slaan. En als er daarvoor een roze bril op het gezicht was, wordt het leerproces als veel pijnlijker ervaren.
Sinds mijn kindertijden was ik zo naïef dat ik zag alleen het goede in alles. Kenmerkend voor mij was het slechte niet opmerken, leven alsof het kwaad helemaal niet bestaat. Soms denk ik dat ik was met roze bril geboren. Ik hield van alles en iedereen.
Dus ik dacht dat als ik van honden hou en niet bang ben, geen enkele hond me ooit zal bijten! En dus, op een dag ga ik, overlopend van liefde en vreugde, - en een hond bespringt me en bijt. En dan zie je dronken eigenaar van de hond die hardop roept: “Pak haar!” en geniet van tafereel…
Om te begrijpen dat er mensen zijn die veel erger zijn dan de meest wrede honden, die niet eens een reden nodig hebben om kwaad te doen ... - dit was iets dat niet goed in mijn bewustzijn paste ...en het was nog een van meerdere ontmoetingen met de kwaad die heb ik meegemaakt.
Illusies gaan voorbij, roze glazen breken. En met de leeftijd ziet je de wereld vol kwaad en onrecht. Hoe te leven in deze wereld en hoe jezelf te beschermen tegen het kwaad? Ik stelde vraag aan god en aan mensheid waarom steken, treiteren, lasteren en vallen mensen elkaar aan. Niemand zal je antwoord geven. De antwoord ga je zoeken in jezelf. Het is een lange leerproces geweest om te beseffen en te realiseren van iets dat een manifestatie is van het kwaad op aarde en waar ik niet naar wilde kijken. Ik hield van denkbeeldige mensheid en leefde met illusie dat iedereen moet lief voor elkaar zijn.
We hebben allemaal wel eens hoop op het beste nodig. Maar het is alleen nuttig als we echt proberen iets te veranderen of ons aan te passen aan een moeilijke situatie. Dit is niet hetzelfde als je overgeven aan lege fantasieën. Het heeft geen zin om te wachten tot een goochelaar in een roze helikopter arriveert en al onze dromen laat uitkomen.
Het is heel verstandig dat men naar het leven moet kijken zonder illusies en zo mogelijk zelfs met een zekere mate van pessimisme in plaats van constante positieve houding die dwingt om ware gevoelens te verbergen of de realiteit te vermijden.
Degenen die van illusies leven, bouwen hun leven alsof ze niet in deze wereld leven, maar in een andere wereld. In de wereld met andere regels en wetten. Geleid door deze regels, kiest een persoon in het echte leven voor zichzelf een gedragsstijl die in dat andere leven effectief zou kunnen zijn. Dat is de reden waarom in het echte leven mensen die met illusies leven niet alleen ineffectief zijn, maar soms zelfs ontoereikend lijken.
Het is onze taak om te leren illusies opzij te zetten wanneer het moment van de waarheid komt, om deze waarheid te zien zonder een verzachtende sluier. Toegeven dat er is ook een andere manier om roze bril af te zetten met de hulp van een gekwalificeerde psycholoog. Maar laten we het eerst zelf proberen?
We weten allemaal hoe mensen fysieke kracht trainen en het zelfde kunnen we proberen met de geest doen. Het is noodzakelijk om het regelmatig zich te laten spannen, moeilijkheden te overwinnen, iets te weerstaan en als gevolg daarvan kracht te verzamelen.
Hoe ziet het eruit? Probeer steeds verder uit je schuilplaats te komen, keer je niet af van controversiële situaties, zwijg niet, snauw terug, zeg wat je denkt, eis wat je wilt, of waar je recht op hebt. En doe niet alles tegelijktijdig, maar opbouwend en je zult beginnen te veranderen. Het zal in het begin erg moeilijk zijn. Als je jezelf overwint, kan dat als een overwinning worden beschouwd. Verderop wordt het makkelijker. Het belangrijkste is om elke dag meer en meer stappen te zetten.
Een roze bril betekent in veel opzichten de kijk van een kind op het leven. In plaats van handelen als een volwassen persoon zal hij in elke situatie zitten wachten tot iemand komt en zijn problemen voor hem oplost. Om een beetje volwassen te worden, moet je leren geen medelijden met jezelf te hebben, op te houden met klagen, anderen de schuld te geven van je problemen, niet eindeloos toe te geven aan je zwakheden. Begin hier in ieder geval mee.
Als je jezelf niet voor de gek houdt met positieve mantra's, kun je de risico's berekenen en minimaliseren. En als alles misgaat, ben je klaar om de klap met moed te nemen. Je was je immers aan het voorbereiden op zo'n uitkomst.
Dus zet je roze bril af! Hoop op het beste, maar bereid je voor op het ergste. In plaats van "naar het goede te zoeken" in duidelijk kritieke omstandigheden. Je moet nadenken m over hoe je de situatie kunt veranderen of aanpassen. Wees realistisch!
Svitlana Smischuk
Comments