Het moment is aangebroken waarop je beseft dat je niet bestaat voor de persoon van wie je houdt. Het ontmoedigende moment duurt erg lang en pijnlijk totdat verlichting tot je komt, waardoor je de kans krijgt om je huidige levenssituatie opnieuw te beoordelen. Het besef dat je niet bestaat voor een ander kan een beangstigende openbaring voor je zijn, waardoor je in een pijnlijke eenzaamheid terechtkomt. Dit kan zeer verwoestend zijn en voelt als een klap in het hart.
Momenten van stilte waarin je je afvraagt of je waarde ertoe doet voor iemand, gaat gepaard met de zware last om niet gezien of gehoord te worden, wat zowel deprimerend als isolerend is. Op dat moment, op die momenten van nederigheid, valt de harde realiteit als stof op alles neer. Je zult er nooit echt toe doen voor degene die de waarde ervan dicteert.
Op dit moment lijkt de wereld om je heen plotseling stil te staan en stopt je hart met kloppen. Je voelt niets anders dan pure pijn bij het besef dat je er niet toe doet en niet bestaat voor degene van wie je houdt. Het voelt alsof je langzaam instort en met elke seconde raakt de vernietiging je harder en harder. Het is alsof je in een vacuüm zit waar niemand anders ertoe doet. Dit besef van leegte stroomde over je heen en achtervolgde je, liet je elke keer iets over zichzelf weten en liet een ondraaglijke sfeer van ongemak achter voor meerdere dagen en zelfs maanden. Er blijft alleen bitterheid over als je je realiseert dat je niet meer bestaat voor de persoon die het dichtst bij je staat.
Dit kan erop wijzen dat de relatie waarin je tijd en energie hebt geïnvesteerd niet wederzijds was, of het kan mogelijk diepere problemen met een zeer hoog of laag zelfbeeld aan beide kanten betekenen. Probeer het te zien als een belangrijke leerervaring die de persoon kan helpen na te denken over wat het belangrijkst is. Misschien zal dit als leidraad voor jou dienen bij het kiezen van een pad in zowel jouw persoonlijke als professionele leven. Besteed geen tijd aan pijnlijke ervaringen. Neem de tijd om te genezen en na te denken over de ervaring, zodat het uiteindelijk een herinnering aan groei wordt in plaats van pijn.
Vind de moed om afscheid te nemen van achterhaalde verwachtingen en eisen. Voel je vrij om jezelf te accepteren zoals je werkelijk bent. Dit is je kans om als persoon te helen en te bloeien.
Het is een ongewone vrijheid om vrijwillig onzekerheid te accepteren en onze ogen wijder te durven openen voor alle mogelijkheden. Elke stap naar onafhankelijkheid is inspirerend. Een moment van acceptatie tussen pijn en vreugde brengt ons dichter bij onze unieke bestemming.
Wanneer er een last van je schouders wordt getild, lijkt het alsof het Universum naar je knipoogt en lacht, wetend wat je te wachten staat.
Geschreven door Svitlana Smischuk
Iedereen bestaat, iedereen wordt gezien, maar zo wordt het niet altijd gevoeld.