Ik heb mezelf vaak afgevraagd, hoe lang kan ik het volhouden om altijd de aardige te zijn, iedereen te helpen, onvoorwaardelijk van iedereen te houden? Eerlijk gezegd, ik denk dat mijn vriendelijkheid soms een beetje te grenzeloos is. Als kind al werd ik geleerd altijd te vergeven, altijd te helpen, altijd te begrijpen. "Wees aardig," zeiden ze, "het maakt de wereld een betere plek." Maar soms vraag ik me af, voor wie?
Ik ben die persoon die altijd klaarstaat met een helpende hand, die persoon die altijd luistert en nooit nee zegt. Ik ben de EHBO-doos voor emotionele wonden, maar wie verzorgt mij als ik pijn heb? Voor een lange tijd dacht ik dat het mijn lot was, om altijd de aardige, de begripvolle, de vergevende te zijn. Ik ben diegene die mensen roepen als ze een probleem hebben, maar wie belt mij?
Op een dag werd het me duidelijk. Ik hielp iemand voor de zoveelste keer, en plotseling dacht ik: "Wacht eens even, doe ik dit voor hen of voor mij?" Ik besefte dat ik me liet gebruiken, dat mijn goedheid werd misbruikt voor andermans gewin. En het ergste? Ik deed het mezelf aan.
Ik herinner me nog hoe ik lachte toen iemand zei: "Pas op, als de aardige persoon het zat wordt, zoek dekking je dan maar." Ik dacht altijd dat het een grapje was. Maar toen ik eenmaal besloot genoeg te hebben van altijd de 'aardige' te zijn, begon ik de waarheid van die woorden in te zien.
Het was alsof ik wakker werd uit een diepe slaap. Ik begon 'nee' te zeggen en dat voelde goed! Ik stopte met het oplossen van andermans problemen en begon aan de mijne te werken. Natuurlijk waren sommige mensen boos. Ze konden het niet geloven dat hun betrouwbare, aardige vriendin ineens grenzen stelde. Maar het was tijd voor mij om voor mezelf te zorgen.
Ik zal je een geheimpje vertellen: er is niets krachtiger dan iemand die genoeg heeft van altijd maar aardig en meegaand te zijn. Als je iemand tegenkomt die net heeft besloten dat het genoeg is, pas dan maar op. Ze zijn misschien wel de aardigste personen die je ooit hebt ontmoet, maar zelfs de meest geduldige persoon heeft zijn grenzen.
Dus hier sta ik nu, nog steeds vriendelijk, maar met grenzen. Ik heb geleerd dat je niet altijd iedereen hoeft te vergeven, en dat het oké is om eerst aan jezelf te denken. Ik ben nog steeds de persoon die helpt, maar alleen als het mij ook iets brengt. En weet je wat? Het leven is veel beter zo. Ik ben nog steeds de aardige persoon, maar nu ben ik ook een slimme aardige persoon. En dat, mijn vrienden, is een kracht om rekening mee te houden.
Svitlana Smischuk
Comments