Mam, laat me alsjeblieft gaan !!!
Laat me gaan, mama! Ik wil mijn eigen weg gaan! - Mam, laat me alsjeblieft gaan !!!
Moeder is een heel belangrijk personage in het leven van elke persoon. Voor een klein kind is moeder zijn universum, zijn godheid. Zoals de Griekse Goden de wolken bewogen, en de overstromingen stuurden en in een ogenblik een mooi regenboog maakten, ongeveer in zelfde mate heerst moeder over het kind. Hoewel het kind klein is, is de macht van de moeder voor hem absoluut. Hij kan er geen kritiek op uitoefenen of er afstand van nemen. En in deze relatie tussen het kind en de moeder wordt veel gelegd: hoe ziet hij zichzelf, de wereld en relatie tussen de mensen. Als de moeder haar kind onvoorwaardelijke liefde, acceptatie, respect, zou geven dan heeft het kind genoeg middelen om de wereld en zichzelf te begrijpen en gezond functioneren.
Moedersliefde is het actiefs: voeden, opvoeden, leren, controleren, disciplineren, vrije tijd, organiseren….Bovendien koestert moeder talenten en inspireert ze; beschermt, kalmeert, troost, geneest, toont voorbeelden van de zorg en geduld: moedigt de ontwikkeling van onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid aan beloont en straft…. Enz.
En zo heeft zo'n volwassene zijn eigen kind en komt er het effect van "dromen uitkomen". Meteen komt er een gevoel dat er nu iemand is die mij nodig heeft; die van "top tot teen" van me houdt, met ziel en hart.
En dit alles is uit liefde?
Niet altijd. Soms gaat macht schuil onder het mom van liefde voor een kind. Om precies te zijn, het is hartstochtelijke verlangen om anderen te beheersen. Het gedrag van de moeder wordt soms geleid door de wens om de problemen van het leven op te lossen, te straffen en geschenken te geven, om letterlijk alles te zijn voor het kind. In dit geval hebben we een dominante moeder voor ons, die alles weet en alles onder controle heeft en geïnteresseerd is in symbiotische fusie met haar dochter of zoon. Ze wil het feit niet accepteren dat een kind, volgens natuurwetten, opgroeit en haar verlaat. Die gedachte is voor haar gewoon ondragelijk. Het wordt beangstigend om zelfs alleen maar te denken dat het kind ineens niet zo sterk aan je gehecht zal zijn, dat hij een andere relatie krijgt en dat de moeder naar de achtergrond verdwijnt.
Een moeder met zo'n 'genegenheid' begint met al haar daden en woorden om het kind de volgende houdingen te geven:
“Ik heb je leven gegeven”
“Alleen ik kan zo van je houden!”
“Niemand zal het begrijpen hoe veel ik van je hou”
“Niemand zal zoveel om je geven”
“Verlaat me nooit!!!
“Wees klein, jij kunt niet zonder mij!”
En dit is een heel triest verhaal voor een kind. De moeder haalt alles uit de kast om haar eigen dromen waar te maken. Ze ziet haar kind als eigendom waarmee ze kan doen wat ze wil. De behoeften en verlangens van het kind worden genegeerd, niet gehoord.
Zo'n moeder wordt gekenmerkt door een lage of volledige afwezigheid van kritiek op haar eigen gedrag en op de werkelijkheid in het algemeen. Het kind moet eten als de moeder het wil. Hij zou moeten slapen toen mama besloot dat het tijd was, hij moet kleren dragen die mama mooi vindt. Met wie het kind wel of niet vrienden moet zijn; welke hobby het mag uitoefenen (die weinig rommel thuis maakt), weet de moeder ook. Het kind moet voelen wat de moeder lekker en leuk vindt.
Deze moeder weet precies wat het kind zou moeten zijn en wat het niet zou moeten zijn.
En ze zal van onopgemerkt tot hardnekkig doorzetten om deze conformiteit te bereiken. Elke afwijking van het kind van de ideeën van zijn moeder brengt woede met zich mee. Het kind voelt het, wordt bang en probeert zich te conformeren ... Ten koste van zijn eigen persoonlijkheid.
Er bestaat zoiets als “psychologische incest”. Dit is wanneer de moeder het kind aanwijst als de zin van haar leven (dit kan zowel voor de zoon als de dochter gelden). De vader van het kind in een dergelijke relatie is een zeer onbeduidende figuur (heel vaak uitgeschakeld door dominante moeder van het kind), staat ver van het kind af en speelt geen merkbare rol in het leven van zijn kind. In dergelijke gevalle, als een volwassen kind probeert van de moeder te scheiden, worden alle trucs gebruikt: chantage, manipulatie, spelen met gevoelens. Als een kind de zin van het leven van een moeder is, heeft hij geen recht op zijn idee van de zin van het leven.
Door genegenheid of bedreiging wordt het kind aangeleerd om absoluut alles te vertellen aan lieve moeder. Het kind blijft onder dezelfde totale controle als toen het in de baarmoeder was. Moeder weet alles van hem! Alleen zo voelt ze zich gelukkig en tevreden. En het kind dan?
Maar wie kan het schelen? Dit is hoe een moeder haar kind “liefheeft”. Ze weet al hoe ze van haar kind houdt! Een kind is tenslotte de hele bestaansreden van haar bestaan. Ze is vanaf de geboorte zo direct naar het kind toe en zegt: "Jij bent de enige vreugde en geluk in mijn leven!"
Als je moeder vraagt: Wat voelt het kind? Dan zal ze haar kind niet eens naar vragen. Ze weet voor hem dat hij gelukkig is. Omdat ze gelooft dat het kind met zo’n moeder gewoon gelukkig moet zijn!
Maar wat voelt het kind echt? Laten we het aan het kind vragen. Dit zijn enkele zinnen van verschillende mensen, en soms de hele bundel emoties en gevoelens bij een persoon.
"Ik schaam me voor mijn bestaan op aarde”
“Ik voel mij ongemakkelijk naast mijn moeder.”
“Ik ben 42 jaar oud en word elke keer ondervraagd door mijn moeder en krijg overal commentaar op. Ik wil dit mens niet meer zien!”
“Ik heb mezelf verloren, dat ben ik niet. “
“Ik krijg enorme hartkloppingen en hoofdpijn als mijn moeder naar mij belt. Ik schrik elke keer als telefoon gaat aan ondanks dat bellen ook andere mensen”
“Ik ben als broodkruimels verspreid over de hele straat, als stof over de hele wereld na het bezoek van mijn moeder"
“Elke keer als pakt moeder mijn arm en begint praten met mij wil ik schreeuwen: “Blijf met je potten van me af!!!” Maar ik sta gewoon bevroren en wacht wanneer krijg ik kans mij los van haar te maken”
"Ik voel constant de aanwezigheid van mijn moeder, haar alziend oog, alsof ze op mijn schouder zit en bekritiseert"
“Ik heb heel vaak het gevoel dat ik iets verkeerd heb gedaan en straf komt nog”
“Ik voel mij walgelijk als mijn moeder raakt mij aan. Ik wil wegrennen maar ik voel mij helemaal bevroren ”
“Ik ben 50 jaar oud en nog steeds bang voor mijn moeder”
'Ik kan niet ontspannen in slaap. Ik moet constant ergens heen rennen om iets te doen. "
"Ik besta niet! Ik ben het gouden speeltje van mijn moeder! "
“Ik voel me opgesloten in het poppenhuis van mijn moeder”
“Ik durf niet mijn gevoelens uiten”
“Ik ga op bezoek bij moeder tegen mijn zin.”
“Ik hebt nog steeds last van opgedrongen waarden en normen”
“Na telefonisch gesprek met mijn moeder voel ik mij misselijk en depressief”
“Mijn moeder dwingt mij om bezoek bij haar te gaan, zonder rekening mee te houden dat ik heb tijd voor mijn rust en voor mezelf nodig.”
“Na gesprek met mijn moeder voel ik mij leeggezogen”
“Ik wil ergens ver weg naar toe verhuizen waar mijn moeder kan mij niet vinden”
“Ik wil dat mijn moeder laat mij met rust”
Het kind/volwassen kind van zo'n moeder voelt zich door haar opgeslorpt. In haar volledige kracht!
Vroeg of laat tijdens pubertijd of volwassenheid wordt de vraag aan zichzelf van bestaan en niet-bestaan botweg gesteld. Besta ik? Of ben ik dat niet? Men zit vol met gedachten van over eigen nutteloosheid, over zijnsvragen en betekenis van het menselijke bestaan tot echte pogingen tot zelfmoord.
Om hun bestaan te voelen en uit een verlangen om hun eigen individuele grenzen te bepalen zoeken ze extreme activiteiten, zoals parachutespringen en dergelijke. Tatoeages, piercings, drugs, alcohol zijn ook een optie om zichzelf te scheiden van hun moeder.
In het geval als er geen oproer is, blijft het kind een kind, hoe oud het ook werkelijk is. Er staat een bange en ongelukkige 50 jarige kind die weet nog steeds niet wat hij wil, wie hij is…zijn wil en beschermmechanisme voor psychika is door moeder kapot gemaakt. En het is erg moeilijk om een uitweg te vinden als in de weg zit emotionele afhankelijkheid.
“Alleen moeder weet wat beter voor jou is!”
Welkom op de tegeltjeswijsheid van dominante moeders die zoeken zulke parels op internet en hebben zelf geen idee dat ze houden NIET van hun kinderen. “Een moeder laat haar kind pas los op het moment dat zij sterft!” zo zie je alweer voorbijvliegende “Wijsheid”. Het is een van de vele spreuken en tegeltjeswijsheden die zweven op internet. Neem bijvoorbeeld nog een tegeltjes wijsheid die schuldgevoel op moet roepen: “Treurig is: wanneer een kind de fouten van een moeder kan herinneren, zich niet realiseert hoe vaak ze zichzelf heeft weggecijferd voor haar kinderen”
Wat voor een gevoel zou deze spreuk op tegel bij jou roepen? “Kom niet naar mijn begrafenis om te laten zien hoeveel je om me gaf, kom NU naar me toe om te laten zien hoeveel je om me geeft!!!!!!”
Is dit toevallig geen zwarte magie?
Mensen denken bij magie aan liefdesspreuken en andere vormen van beïnvloeding en dat maakt mensen angstig. Een liefdesspreuk of tegeltjeswijsheid komen heel onschuldig over. Als je een spreuk doet dan voer je een ritueel uit, jij manipuleert, jij grijpt actief in en dit is magie!
Op een avond was ik de film “Hocus Pocus” met Bette Midler, Sarah Jessica Parker en Kathy Najimy aan het kijken. Ze deden een spreuk bij het meisje die op de stoel zat en door haar energie te zuigen werden ze jonger, vrolijker... Dus meisje was helemaal leeggezogen en ging dood…. Ik was verbaasd toen ik enige tijd later facebook openden en op een pagina een spreuk las die mijn aandacht trok. Ik kon mijn ogen niet geloven. We leven immers in moderne tijden en denken dat kwade heksen niet bestaan. De spreuk op de pagina was: “De omhelzing van een kleinkind verzacht het hart, vermindert stress en geneest alle kwallen” Als je deze twee gedachten combineert, de film en de spreuk zie je iets bijzonders. Wat gebeurt er met dat kind als omaatje haar hart verzachte, stress vermindert en haar kwalen geneest. Blijkbaar is de energie die omaatje van haar eigen kinderen kreeg is niet voldoende, dan moet ze nog meer bijtanken om zichzelf voor paar dagen op te knappen, omdat dit een bodemloze put is. En bodemloze put kunt je niet dempen.
Op zelfde pagina met grote berg spreuken en tegeltjes vind je ook tegeltjes die niet passen in het straatje van de dominante moeder: “De schouders van een kind zijn niet gemaakt op het gewicht te dragen van de keuzes van z’n ouders” Maar deze tekst doet er blijkbaar niet toe.
Dit is een “liefde” van moeder voor haar kind waar geen plaats voor de behoeftes van het kind is. Dit is een leven in voortdurende angst, een innerlijk conflict tussen het verlangen om veel te bezitten en het onvermogen om alles wat men bezit te beheersen. Het leidt ertoe dat zo'n moeder naar liefde hunkert, maar het niet ontvangt. Dan neemt ze de liefde van haar kind met geweld die bedekt is met valse zorg en valse tederheid.
Zo een kind heeft alleen twee keuzes:
1. hij geeft het op en zal nooit zichzelf kunnen worden
2. hij wordt bewust van het claimende en manipulatieve gedrag van zijn moeder en zegt tegen zichzelf: “Dit wil ik niet!” en kiest voor een emotionele breuk.
Dit is het gevoel als je wil vertrekken naar een andere continent en als was het mogelijk naar andere planeet; gewoon om weg te komen van degene die je aan de lijn heeft gezet!
Misschien roept dit verhaal op om erover na te denken als ouder.
Wat moet je doen als je tijdens het lezen van dit artikel in jezelf de kenmerken van een dominante moeder ontdekt? Feliciteer jezelf, dan gaat het niet zo erg met je als je denkt.
Ten eerste betekent het dat je reflecterend en zelfkritisch bent (dat wil zeggen, het is onwaarschijnlijk dat je een aanmatigende moeder bent). Bedenk nu precies waar, wanneer en hoe je te ver gaat. Welke beperking is het meest pijnlijk voor jouw kind? En laat het los. Eerlijk en voor altijd.
Bronnen:
1. Aunola, K., Tolvanen, A., Viljaranta, J., & Nurmi, J. E. (2013). Psychological control in daily parent–child interactions increases children’s negative emotions. Journal of Family Psychology,
2. Barber, B. K. (1996). Parental psychological control: Revisiting a neglected construct Child development,
3. Erich Fromm, “Een kwestie van hebben of zijn”
4. Kohon, G. (red.) (1999) The dead mother. The work of André Green. Routledge, Londen/New York.
5. Carl Jung, “Archetypen”
Samenvatting:
De impact van verschillende ouderlijke psychische stoornissen op kinderen. Voorbeelden van tegeltjes wijsheden en spreuken die zweven op facebook en hele internet. Colofon:
Tekst: Svitlana Smischuk
Illustratie: Svitlana Smischuk
Comments