Hallo, ik ben Joey.
Hallo, ik ben Joey. Toen ik 18 was vertelde ik aan mijn ouders dat ik op mannen viel. Ze zeiden mij dat dit niet mocht van het geloof, en vertelden mij dat ik niet meer welkom was zolang ik homo was. Ik heb een tijdje gezworven en heb toen een woning in het centrum gevonden. Ik kende er niemand, ik had geen contact meer met familie, vrienden of de kerk. Mijn dagen waren gevuld met verdriet en eenzaamheid. Ik belde naar mijn ouders en huilend vertelde hoe ik me voel. Ze hebben gezegd dat ze hebben geen zoon meer. Ik ben nu rustig. Die tijd is voorbij. Want ik ben er niet meer.
Hoi, ik ben 56 en ik ben nog steeds een klein bang meisje.
Mama, mamaaaaa….. alstublieft, sla mij niet. Ik heb dit niet gedaan. Waarom gelooft je mij niet?
Er is nu zo weinig ruimte voor mij in WIJ
Ik loop de hele tijd als op dun ijs. Ik dien geduldig elke dag jouw verwondingen en trauma’s. Je hebt me in details uitgelegd hoe ik me moet gedragen om je niet per ongeluk pijn te doen. Uit liefde voor jou heb ik me helemaal aangepast. Ik ben de hele tijd attent en gespannen geweest. Jouw onrust, stress en driftbuien zijn verdwenen. Je hebt nu rust. Maar onze relatie is levenloos geworden. Er is nu zo weinig ruimte voor mij in WIJ. ik kan mijn persoonlijkheid niet langer onderdrukken alleen omdat in het verre verleden andere mensen je pijn hebben gedaan.
Geschreven en geillustreerd door Svetlana Smischuk-Haak
Comentários