Hallo beste lezers. Mijn naam is Svetlana Smischuk - Haak. Naar jeugdnormen ben ik een hoogbejaard persoon, aangezien ik 57 jaar oud ben. Ik ben zelf ook ooit jong geweest. Een leeftijd boven de vijftig jaar leek me erg oud. Maar ik wil de jonge mensen van vandaag verzekeren dat dit verre van het geval is. Dankzij levenservaring wordt het levensbewustzijn in deze jaren scherper en gaan gedachten dieper. En juist op die leeftijd voel je je nog jong. In mijn jeugd heb ik goed gestudeerd, daarna heb ik een hogere opleiding genoten aan een technische universiteit. Ik ben radio-ingenieur van beroep. En sinds ik ben geboren en gestudeerd in de Sovjet-Unie, werd in die tijd de cultus van de marxistisch-leninistische ideologie ingeprent. Vanuit het oogpunt van het marxisme is materie primair en bewustzijn secundair. Atheïsme was ook een integraal onderdeel van de Sovjet-samenleving. Hoewel kerken waren in alle hoeken van het land. Volgens die normen was het een schande om in God of iets bovennatuurlijks te geloven. Alles wat er in het leven gebeurd had een materialistische verklaring. Maar omdat ik veel tijd doorbracht met mijn oma, die in God en tekens geloofde en atheïsme een zonde noemde, had ik veel vragen die niet zo gemakkelijk te beantwoorden waren. Vanaf mijn vijfde irriteerde ik mijn oma met mijn nieuwsgierigheid: “Waar heeft de slang uit het paradijs de menselijke taal geleerd? Hoe oud is God? Hoe ziet God eruit? Waarom kun je God niet zien? Waar kan je God zien? Waarom ik bang voor God moeten zijn als God erg aardig is en van mensen houdt? Waarom worden mensen ziek en sterven ze? Waarom zijn wij geboren? Als dode mensen naar de hemel gaan, waarom huilen familieleden dan zo hard?” Deze vragen en dergelijke lieten me zelfs tijdens mijn studie aan de universiteit niet los, waardoor ik het materialisme en atheïsme niet gedachteloos kon aanvaarden. Naast gedachten gaven de gebeurtenissen die in mijn leven plaatsvonden, soms gewoon mystiek, aanleiding om aan te nemen dat iemands levenspad niet alleen afhangt van de eigen keuzevrijheid, maar ook van een niet te omzeilen predestinatie. Boeken over esoterie stonden niet op de schappen in de boekenwinkels, ook de Bijbel was verboden. Ik moest antwoorden zoeken op de vragen die mij zelf kwelden. Er waren veel populairwetenschappelijke tijdschriften en boeken in de bibliotheken. En na het lezen had ik nog meer vragen. Aan het begin van de jaren 80-90 van de vorige eeuw, met de komst van de perestrojka, kwam er een vrijheid voor woorden en informatie. Literatuur en tijdschriften over esoterie verschenen in de schappen van boekwinkels, overeenkomstige programma's begonnen op tv te worden uitgezonden. Het bleek dat er al heel lang vraag was naar al deze informatie en de vrijheid van de markt bood het meteen aan iedereen. Over het algemeen brak de dam van verboden door. En daarnaast stroomde er veel onnodige en schadelijke informatie binnen en veel oplichters die verzekerden dat ze voor geld je leven ten goede konden veranderen. Natuurlijk kocht en las ik de bijbel, in de hoop daar antwoorden te vinden. Dit boek vereiste echter een zeer doordachte lezing, vanwege de allegorische presentatie. Ik moest dit Boek der Boeken verschillende keren herlezen om de inhoud ervan goed te begrijpen. Sommige beschrijvingen waren gewoon onverwacht voor mij. Ik realiseerde mij dat ik verder moet als ik me wil ontwikkelen. Er zijn veel boeken gelezen, er zijn veel fouten gemaakt, waar ik veel van heb geleerd. Sommige boeken die ik las, leidden me alleen maar naar een doodlopende weg en wanhoop, omdat de hele tekst doortrokken was van een rode draad dat de zin van het leven gewoon niet bestaat. Net zoals de mensen met wie ik soms moest communiceren, “inspireerden” anderen dat er geen ontsnappen aan het lot was. Je moet tot God bidden voor je zonden en misschien zal God genade met je hebben en je genade sturen. Als je man je slaat, kun je niet van hem scheiden. Omdat je niet weet wat Gods plannen voor jou en je man zijn. Als jij ziek bent of jouw kinderen, dan is alles de wil van God. Met andere woorden: je kunt helemaal niets beslissen of kiezen. Alsof je op deze manier je wilskracht wordt afgenomen en je verandert in een groente. Na het lezen van talloze boeken over psychologie en het volgen van cursussen voor persoonlijke groei, realiseerde ik me dat ik nooit psycholoog zou worden, hoewel ik dat al eerder had gewild. Op basis van mijn leeftijd besloot ik dat het al te laat was om iets in mijn leven te veranderen, tot het moment dat ik begon met het schrijven van verhalen. In het verre verleden vond ik het erg leuk om korte verhalen te schrijven. Veel mensen vonden mijn verhalen leuk en ik werd er enthousiast van. En toen kwam de dag dat iemand me vertelde dat ik helemaal niet wist hoe ik verhalen moest schrijven. “En wie wil ze eigenlijk lezen? Niemand heeft je zelfs maar een gebroken cent betaald voor je stomme verhalen.” Na enige tijd begon ik weer verhalen te schrijven en kreeg opnieuw ongevraagd kritiek op mij. Dus ik verloor zoveel jaren omdat ik deze mensen geloofde. En pas onlangs realiseerde ik me dat als ik het leuk vind om verhalen te schrijven, ik het gewoon moet doen zonder de goedkeuring van iemand. En als ik hier grote vreugde uit haal, dan kan niemand mij deze vreugde meer afnemen. Misschien zullen sommige verhalen licht werpen op het leven van sommige lezers. Ook komt het voor dat je vanaf de eerste regel jezelf of een situatie uit je leven herkent. En je komt tot de conclusie dat je niet de enige bent met soortgelijke problemen als de jouwe. En soms vind je het gewoon leuk om te lezen. Wie weet geeft het lezen van mijn verhalen je meer kracht en inspiratie om je leven ten goede te veranderen. Misschien ga je zelf verhalen schrijven die veel beter zijn dan de mijne. Ik kan je heel veel succes wensen! Soms zijn er momenten waarop er geen hoop op verandering ten goede is. Ik heb ook zulke momenten in mijn leven moeten meemaken. Ik zocht vaak in boeken, op internet naar op zijn minst enige informatie om uit deze deplorabele toestand te geraken. Ik ontdekte veel interessante dingen. Ik heb geleerd dat de hele wereld gevuld is met mensen die hun leven ten goede willen veranderen. Maar zoals vaak gebeurt, denken ze dat ze alleen zijn in de hele wijde wereld. En dat dacht ik ook, totdat ik dezelfde gebroken mensen als ik tegenkwam, met hun eigen pijn. Het belangrijkste is om te begrijpen dat je niet alleen bent en dat zo'n toestand niet eeuwig kan duren. Heel vaak helpen we mensen op moeilijke momenten, zelfs zonder het te merken. Soms met een vriendelijk woord, soms met een verhaal op internet. Door anderen te helpen, help je jezelf. Ik heb altijd mensen gemist met wie ik gedachten kon wisselen. Het idee om een website te maken kwam onverwachts. En ik realiseerde mij meteen dat ik in dit geval een complete "dummy" was. Ik vroeg me af of ik die kant op zou kunnen gaan. En ik begon beetje bij beetje teksten te schrijven. Ik raakte erg geïnteresseerd om dit te doen. Eindelijk vond ik een toepassing voor een hele berg tekeningen en foto's die ik zelf maakte. Maar het belangrijkste idee was dat als het echt de bedoeling was dat ik mijn gedachten en ervaring aan andere lezers zou overbrengen. Ik was er klaar voor. Waarschuwing! Het lezen van deze site kan een onomkeerbaar proces starten om je leven te veranderen!
Geschreven door Svitlana Smischuk
Comments